علت مشاهده زندگی هنگام مرگ - پیامک خنده

به گزارش بهداشت نیوز، این حقیقت که این داستان های نزدیک به مرگ افراد مختلف با پیشینه های فرهنگی متفاوت عناصر مشترک زیادی دارند، نشان از احتمال وجود یک مکانیسم بیولوژیکی دارد که هنوز به وسیله دانشمندان رازگشایی نشده است.

در مقاله نوی که روز دوشنبه در مجموعه مقالات آموزشگاه ملی علوم (PNAS) منتشر شد، محققان دانشگاه میشیگان شواهدی از افزایش فعالیت مغز مرتبط با هوشیاری در دو بیمار در حال مرگ یافتند.

جیمو بورجیگین، نویسنده ارشد این مطالعه که آزمایشگاهش به درک مبانی عصبی آگاهی اختصاص دارد، گفت: اگرچه این اولین مطالعه در نوع خود نیست، اما چیزی که این تحقیق نو را متمایز می نماید این است که جزئیات آن به گونه ای است که پیش از این هرگز انجام نشده است.

این گروه به سوابق چهار بیمار که در هنگام انجام نظارت بر نوار مغزی آن ها (EEG) در اثر ایست قلبی جان خود را از دست داده بود، نگاه کردند.

هر چهار نفر به کما رفته بودند و پس از اینکه تعیین شد راهی برای نجات آن ها وجود ندارد، دستگاه ها از آن ها جدا شد.

زمانی که دستگاه تنفس مصنوعی دو نفر از چهار بیمار که یک زن 24 ساله و یک زن 77 ساله بودند برداشته شد، ضربان قلب و بعلاوه امواج مغزی در فرکانس گاما در آن ها افزایش یافت. این سریع ترین موج مغزی است و با آگاهی همراه است.

مطالعات قبلی از جمله مقاله ای قابل توجه که در سال 2022 در خصوص یک مرد 87 ساله که بر اثر سقوط جان خود را از دست داد، منتشر شد نیز در بعضی از افرادی که تجربه نزدیک به مرگ داشتند، جهش هایی در امواج گاما پیدا نموده بود.

مقاله دانشگاه میشیگان به آنالیز عمیق تر این موضوع پرداخت که کدام بخش های مغز فعال می شوند و فعالیت در منطقه داغ قشر خلفی (posterior cortical hot zone) متشکل از لوب های گیجگاهی، جداری و پس سری که با تغییرات در هوشیاری مرتبط هستند، دیده شد.

بورجیگین با اشاره به شدت زیاد فعالیت این ناحیه می گوید: اگر این قسمت از مغز روشن گردد، به این معنی است که بیمار چیزی می بیند، می تواند چیزی بشنود و ممکن است احساساتی خارج از بدن خود احساس کند.

او اضافه کرد که فعالیت مغز و قلب در چند ساعت آخر عمر بیماران ثانیه به ثانیه تحت نظارت نهاده شد و به قدرت تجزیه و تحلیل یاری کرد.

تعیین نیست که چرا دو نفر از بیماران این علائم بالقوه آگاهی پنهان را تجربه کردند در حالی که دو نفر این علائم را تجربه نکردند، اگرچه بورجیگین حدس می زد که سابقه تشنج آن ها ممکن است به نوعی مغز آن ها را آماده نموده باشد.

به علت حجم کوچک نمونه مورد مطالعه، نویسندگان هشدار دادند که نمی توان این نتایج را به طور گسترده به سایر موارد تعمیم داد. علاوه بر این، نمی توان تایید کرد که بیماران واقعا احساس بینایی داشته اند، زیرا آن ها زنده نمانده اند تا داستان خود را تعریف نمایند.

بورجیگین امیدوار است در آینده اطلاعاتی را در خصوص صدها نفر دیگر جمع آوری کند و شانس زنده ماندن بعضی را افزایش دهد.

یکی از راه های انجام این کار ممکن است ایجاد آزمایشی باشد که تجربه نزدیک به مرگ را در حالی که بیمار تحت شرایط آزمایشگاهی تحت نظارت است، شبیه سازی کند.