باور به توان بخش خصوصی تنها راه نجات اقتصاد ملی است - پیامک خنده

جهت دریافت مشاوره خدمات موشن گرافیک از بهترین و باتجربه ترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی سناریو تا ساخت تیزر و موشن گرافیک حرفه ای را با بهترین قیمت از ما بخواهید.

حالا پرسش این است: بخش خصوصی چقدر برای حضور در طرح های پالایشگاهی و پتروپالایشگاهی آمادگی دارد؟ رضا پدیدار، عضوهیات نمایندگان اتاق ایران در گفت وگو با پایگاه خبری اتاق ایران می گوید: بخش خصوصی ایران برای حضور در طرح های پالایشگاهی و پتروپالایشگاهی وزارت نفت آمادگی کامل دارد. اصل این طرح گامی برای جذب سرمایه مردمی و سرمایه سرگردان مردمی و سرمایه خاموش است و برای همکاری با بخش خصوصی است.

پدیدار می گوید: شناسایی و حصول اطمینان بخش خصوصی گام اول در این طرح است؛ باید سرمایه های خاموش را جذب کنیم؛ اقتصاد ما اقتصاد نفتی است نه بدون نفت؛ باید با سرمایه گذاری مردمی و دولتی برای حفظ سطح نگهداشت موجود کوشش کنیم و مراقب باشیم تا شرایط موجود تخریب نگردد؛ صنعت نفت ایران به توسعه سرمایه گذاری احتیاج دارد.

او سرمایه گذاری در این حوزه را اقدامی ملی می داند؛ چون اقتصاد ما در تعامل اقتصاد بین الملل تخریب شده، باید نفت خام را به فرآورده های هیدروکربنی تبدیل کنیم و آن را با ارزش افزوده بالا و حاشیه سود پایین به کشورهای منطقه ای صادر کنیم.

پدیدار ادامه می دهد: روح حمایت از بخش خصوصی با استفاده از سرمایه مردمی در این طرح مشهود است؛ تا آنجا که 30 درصد سرمایه مورد احتیاج از سوی سرمایه گذار و 70 درصد باقی مانده از مسیرهای مختلف مانند مشارکت مردم و یا اعتبارات صندوق توسعه ملی تامین می گردد.

پاییز سال گذشته و هم زمان با اعلام تحریم های نفتی از سوی آمریکا، کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی طرحی را با نام افزایش ظرفیت پالایشی و پتروپالایشی نفت و میعانات گازی با استفاده از سرمایه گذاری مردمی ارائه داد. بعضی معتقد هستند که آن طرح بیشتر یک طرح بلندمدت با هدف مقابله با تحریم نفتی بوده ولی ممکن است تحول بزرگی در بازار سرمایه ایران نیز ایجاد کند.

به گفته پدیدار این طرح در کنار جنبه های اقتصادی و ابهام درباره امکان سنجی از بعد اقتصادی، فنی-مهندسی و مدیریت پروژه از مدل اقتصادی قابل توجه و خلاقانه ای استفاده می نماید. سوددهی پایین پالایشگاه های قدیمی ایران، ضعف مدیریت پروژه و دوره طولانی احداث طرح های صنعتی بزرگ در کشور، مشکل تأمین تجهیزات پالایشگاه در دوران تحریم و… همه از ابهامات این طرح بوده که باید آن مسائل رفع گردد.

او ادامه می دهد: این طرح از مزیتی تحت عنوان تنفس خوراک استفاده نموده که از منظر علم مدیریت اقتصادی از ابعاد مختلف قابل آنالیز است. تا مدتی خوراک به صورت نسیه تحویل می گردد و بعد از آن سرمایه گذار باید تسهیلات خوراک را بازپرداخت کند.

او تاکید نمود: بخش خصوصی اعلام آمادگی می نماید که شرکت های این بخش در حوزه های مختلف آمادگی کامل دارند در این طرح مشارکت مستقیم داشته باشند.

رئیس کمیسیون انرژی و محیط زیست اتاق تهران معتقد است: با توجه به افزایش ظرفیت فراوری و سیاست های انقباضی توزیع، همچنین قیمت تمام شده پایین، در فراوری فرآورده های نفتی مزیت نسبی انرژی به مزیت رقابتی تبدیل شده است.

او یکی از اهداف امضای قراردادهای مختلف نفتی با پیمانکاران ایرانی را تحرک در بخش فراوری می داند و می گوید: هدف اصلی این است که باتوجه به توقف حاصل شده در فراوری، واحدها را نیمه فعال نگه دارند.

او راه حل را اجرایی کردن قراردادهای همکاری با بخش خصوصی واقعی می داند تا صنعت نفت دچار رکود نگردد.

از طرفی مدتی است که از جدایی بودجه از درآمدهای نفتی می گویند؛ پدیدار می گوید: اگرچه قرار است بخش درآمد دولت به وسیله اقتصادیات و عوارض گمرکی تأمین گردد اما همچنان نفت بخش اصلی درآمد بودجه سال آینده را تشکیل می دهد. البته درآمدهای اقتصادیاتی، درآمدهای حاصل از عوارض و گمرک همواره کمتر از پیش بینی ها وصول می گردد.

به گفته پدیدار، بودجه ای که بدون مشورت با بخش خصوصی یا بدون استفاده از ظرفیت بخش خصوصی تنظیم شده بار دیگر ما را با چالش جدی روبرو خواهد نمود. نفت مزیت اقتصاد ایران است، نه بلایی برای اقتصاد؛ ما باید کوشش کنیم تا پتانسیل اقتصاد نفتی به اقتصاد ملی و توسعه کشور تبدیل گردد. ما باید از منابع هیدروکربنی خود به درستی استفاده کنیم.

او به موقعیت ارتباطی ایران اشاره می نماید: ایران از نظر جغرافیایی به بازارهای بزرگی دسترسی دارد. از یک سو به پانزده کشور خاورمیانه و از سوی دیگربا 14 کشور اوراسیا ارتباط دارد؛ همچنین 12 کشور شمال آفریقا نیز می تواند بازار خوبی برای ایران باشد. علاوه بر تعامل تاریخی و گسترده با این کشورها، صادرات محصولات تکمیلی با ارزش افزوده بالا می تواند دستاورد خوبی برای اقتصاد ایران باشد.

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران معتقد است: ظرفیت بلااستفاده در کشور در بخش سازندگان، پیمانکاران، انرژی های تجدیدپذیر و مشتقات نفتی را می توانیم تبدیل به ارزش افزوده کنیم.

به گفته پدیدار، اقتصاد بدون نفت شعار مناسبی نیست، بلکه باید کوشش کنیم تا اقتصاد نفت را در اختیار گرفته و پتانسیل ملی را در استفاده از انرژی افزایش دهیم. باید این ارزش افزوده در فراوری انرژی را به سایر صنایع مادر و واسطه ای منتقل می کنیم و نسبت به فراوری کالا و تجهیزات مورد احتیاج همسایگان اقدام کنیم.

رئیس کمیسیون انرژی و محیط زیست اتاق تهران با بیان اینکه حدود 75 درصد از ظرفیت 3 هزار و 300 شرکت پایین دستی صنعت نفت در بخش خصوصی خالی است، توضیح داد: باور به توان و ظرفیت بخش خصوصی، اعتماد و اعتبار دادن به این بخش، راهی برای نجات اقتصاد ملی است.