همواره پای چین در میان است - پیامک خنده

با ما همراه باشید و با تورهای چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.

به گزارش جهانی اقتصاد، آن ها به این دلیل چنین کردند که پیونگ یانگ به فروش زغال سنگ و دیگر کالا های ارزشمند، آن هم به مقیاسی بسیار وسیع، در دریا های آزاد متهم شده بود. درحقیقت کره شمالی می کوشید با این اقدام غیرقانونی از چشم مقام های گمرک که باید تحریم های سازمان ملل علیه پیونگ یانگ را به اجرا درآورند بگریزد. کره شمالی به جای اینکه این کالا ها را قبل از تجارت به بندر منتقل کند، آن ها را ظاهرا در دریا های آزاد از این کشتی به آن کشتی جابه جا می کرد تا درباره مقصد آن ها دروغ بگوید.

جاشوا برلینگر در گزارش 10 ژوئن برای سی ان ان نوشت، این انتقال کشتی به کشتی می تواند میلیون ها دلار وارد خزانه خالی رژیم کیم کند البته بسته به اینکه چه چیزی را به چه مقدار بفروشد. اقدام آن ها احتمالا سریع و محتاطانه بوده است و معمولا شامل کشتی های معدودی می گردد تا شک کمتری به آن ها برود. اما این بار سونگ و کو شاهد این بودند که ده ها کشتی به طور مرموز وارد آب های کره شمالی می شوند. اتفاقی درحال رخ دادن بود. آنچه کو و سونگ کشف کردند یک عملیات عظیم بود که ظاهرا ارزش آن میلیون ها دلار بود و شامل 279 کشتی می شد که درحال دور زدن تحریم های بین المللی علیه کره شمالی بودند. اما از این کشتی ها برای حمل اسلحه، مواد مخدر، بارگیری پول تقلبی یا قاچاق گونه های درحال انقراض استفاده نمی شد؛ جرائمی که کره شمالی در آن ها شهره است.

این کشتی ها حتی حامل زغال سنگ، باارزش ترین کالای صادراتی کره شمالی هم نبودند. از این کشتی ها برای لایروبی و جابه جایی ماسه استفاده می شد. اگرچه این تجارت ممکن است بی ضرر یا کم اهمیت به نظر برسد، اما حقیقت این است که کره شمالی هم بر اساس تحریم های سازمان ملل از صادرات شن و ماسه و سنگ هم ممنوع شده است. تجارت سنگ و شن و ماسه نقض قوانین بین المللی است. کره شمالی دارای ثروت های معدنی 10 تریلیون دلاری است که هنوز کشف نشده است.

گزارشگر سی ان ان، می افزاید، بازرسان سازمان ملل در گزارشی که در ماه آوریل منتشر شد اعلام کردند که به رغم این اقدامات، کره شمالی سال گذشته لااقل 22 میلیون دلار با استفاده از عملیات مهم صادرات ماسه به دست آورد. در این گزارش از کشوری بی نام نام برده شده که به بازرسان سازمان ملل اطلاع داده که پیونگ یانگ از می 2019 تا سرانجام همان سال یک میلیون تن ماسه به خارج از کشور ارسال نموده است. گزارش سازمان ملل البته به داده های C 4 ADS اشاره ای ننموده است. با این حال الستر مورگان، هماهنگ نماینده پانل سازمان ملل که تحریم های کره شمالی را رصد می نماید، می گوید که تیم او گزارش خود را در ماه فوریه تسلیم مقام های مربوطه کردند پیش از اینکه حتی کو و سونگ تحقیق خود را در ماه می منتشر نموده باشند.

کنار هم گذاشتن سرنخ ها

کو و سونگ چند هفته ای بود که درحال مشاهده و رصد این کشتی ها بودند. تمام آن هایی که به نوعی در آب های کره شمالی حضور داشتند پیوند هایی با چین داشتند. بعضی حامل پرچم های چینی بودند، بعضی هم نام های چینی داشتند. حمل و نقل کشتی به کشتی معمولا شامل کشتی هایی است که در کشور های کوچک ثبت می شوند؛ کشور هایی که در آن ها مقررات ارزان بوده و نظارت بر آن ناچیز است و قایق ها به راحتی پرچم مصلحتی حمل نموده و با این پرچم جابه جا می شوند. پرچم مصلحتی پرچم کشور بیگانه ای است که کشتی بازرگانی برای فرار از مالیات و ... ذیل آن به ثبت رسیده است. اما این دو نفر تصور می کردند که ممکن است این جابه جایی کشتی به کشتی نباشد.

آن ها فهمیدند که پیش از رسیدن به هر نتیجه ای نیازمند اطلاعات بیشتر هستند؛ بنابراین به تصاویر ماهواره ای روی آوردند که شاید مهم ترین ابزار در میان جامعه اطلاعاتی باز و رو به رشد است. آن ها خودشان هم دست به کار شده و عکس هایی گرفتند و به سرنخ هایی دست یافتند. آن ها رگه ها یا لایه هایی از شن و ماسه در زیر آن چیزی می دیدند که ظاهرا کرجی ها و لایروب ها بودند. یعنی چه؟ یعنی اینکه کره شمالی درحال جمع کردن شن های کف دریا و صادرات گسترده آنهاست. سونگ در خصوص تاریخچه فروش شن و ماسه و لایروبی در کره شمالی تحقیقاتی انجام داد و به سرعت همه چیز فاش شد.

او گفت: ما گزارش های زیادی از اوایل دهه 90 به این سو یافتیم که نشان می داد این نوع تجارت در کره شمالی متداول است. یعنی این کشور همیشه شن و ماسه به همسایگان خود صادر می کرد. این تحلیلگر می گوید اکنون به نظر می رسد که کوشش آگاهانه ای برای انجام این کار زیر چشم رادار ها وجود دارد.

اهمیت شن و ماسه

تمدن مدرن بر روی انواع متفاوتی از ماسه ساخته شده است. این ماده یک عنصر اصلی در تهیه بتن، شیشه و حتی پردازنده هایی است که به دستگاه های الکترونیکی که شما درحال خواندن این خبر روی آن هستید برق می دهد. بشریت حدود 50 میلیارد تن ماسه در سال مصرف می نماید؛ بیش از هر منبع دیگری بر روی کره زمین به جز آب. تامین آن بی حد و مرز به نظر می رسد، اما حجم زیادی از ماسه برای حفر وجود دارد و خارج کردن آن از دل زمین می تواند عواقب زیست محیطی داشته باشد. ماسه ای که بیابان های جهان را پوشانده است برای استفاده در ساخت وساز بسیار مناسب است، زیرا خوب به هم نمی چسبد. ماسه های رودخانه ای معمولا بهترین نوع ماسه برای ساخت سیمان است. ماسه از اعماق اقیانوس ها هم کارکرد خوبی دارد، اما باید شسته شده و نمک زدایی گردد تا قابل استفاده گردد.

به نظر می رسد پیونگ یانگ سال ها در تجارت شن و ماسه دست داشته است. براساس گزارش های مطبوعاتی گذشته، سال ها قبل، زمانی که دو کره تعاملات تجاری قابل توجهی داشتند، شن و ماسه ارزشمندترین کالای صادراتی پیونگ یانگ به همسایه جنوبی اش بود. کره شمالی در سال 2008 حدود 35/ 73 میلیون دلار شن و ماسه به کره جنوبی فروخت، اگرچه سئول اندکی بعد واردات شن و ماسه از پیونگ یانگ را متوقف کرد. با وجود این، یک خریدار و یک مشتری مهم در مرز کره شمالی وجود دارد و آن مشتری مهم چین است که عظیم ترین مصرف نماینده ماسه در جهان است. طی دهه 2010، این کشور چنان رونقی در ساخت وساز را تجربه کرد که تاریخ جهان به خود ندیده بود؛ طی مدت 2011 تا 2013 مصرف شن و ماسه در چین به اندازه مصرف کل شن و ماسه آمریکا در تمام قرن بیستم بود. اگرچه اکنون این ساخت وساز فرایند کندی به خود گرفته است، اما چین همچنان با اختلاف بیشترین سیمان جهان را مصرف می نماید.

چه شده است؟

سونگ و کو نمی دانند پس از آنکه این میزان ماسه به بنادر چین منتقل شد چه بر سر میلیون ها تن ماسه آمد. قاچاق ماسه مساله مهمی در چین است و تجارت در این زمینه هم به شکل چشمگیری تیره و تار و مبهم است. وزارت امنیت عمومی چین- که به درخواست سی ان ان برای این مساله پاسخ نداد- در شروع سال گذشته عملیاتی را برای سرکوب و متوقف ساختن تجارت غیرقانونی شن و ماسه در امتداد رودخانه یانگ تسه به اجرا در آورد. تا ماه اکتبر، مقام ها 90 گروه در 10 استان مختلف را مورد بازپرسی قرار دادند و 251 میلیون دلار، 305 کشتی حمل ماسه های معدنی و 88/ 2 میلیون متر مکعب ماسه را توقیف کردند.

وقتی پای تجارت این مساله با کره شمالی به میان می آید، پکن همیشه ادعا های مربوط به تخلف را رد نموده است. چین و کره شمالی هر یک به شکلی پاسخ می دهند. اگرچه چینی ها می گویند سرنخ هایی در خصوص تجارت ماسه پیدا نموده اند، اما در عین حال می افزایند: نمی توانند آن ها را تایید نمایند. با این حال، کره شمالی آشکارا به این مساله نپرداخته، اما تحریم ها را اقدامی خصمانه می نگرد و مشروعیت آن را زیر سوال می برد. هنوز معلوم نیست چه کسی یا نهادی این حفریات را انجام می دهد و چرا دست به چنین کاری زده اند. به گفته سونگ- کو، هیچ یک از این 279 کشتی که شناسایی شدند شماره یا شناسه IMO نداشتند. این کشتی ها اغلب در کشور خود هم ثبت نمی شوند، اما بدون این شماره یا شناسه، پیوند زدن آن با یک شرکت یا فرد خاص سخت است.

به گفته سونگ- کو، برای این سوال، چند جواب وجود دارد. یکی اینکه کره شمالی حقوق لایروبی را به یک شرکت چینی فروخته است. هزینه شستن این ماسه و نمک زدایی و حمل آن به این سرعت نشان می دهد که احتمالا کشور مهمی در پس آن وجود دارد. آن ها می گویند احتمالا این کار آن قدری سود دارد که ارزش ریسک داشته باشد. احتمال دیگر اینکه، پیونگ یانگ چندان علاقه ای به ماسه ندارد، اما می خواست بندر مربوطه را گسترش دهد. بنابراین، احتمالا کار پیمانکاری را به یک ناوگان چینی واگذار نموده تا کار لایروبی را انجام داده و ماسه ها را به عنوان دستمزد خود بردارد. نتیجه هر چه باشد، اما این کار نقض قوانین بین المللی و تحریم هاست و نشان می دهد که سازمان ملل فاقد بازوی اجرایی است.