توتِم گرایی پدیده نوظهور در فصل نقل و انتقال - پیامک خنده

دکتر اکبر محمدی خانی، جامعه شناس یادداشتی در اختیار خبرنگاران قرار داده که متن آن به این توضیح است: تیم حکومتی، گزاره ای است که که در فضای مجازی و گروه های هواداری تیم های فوتبال رد و بدل می گردد و هر کدام رقیب را متصف به این صفت می کنند و تیم خود را در موضع مظلوم و مورد تبعیض معرفی می نماید تا به خواسته خود برسند و در این میان از عبارت حیف میل بیت المال و مسابقه تیم ها برای برداشت بیشتر از بودجه عمومی بهره می برند و در نهایت مظلوم نمایی و اینکه غیر از تیم ما دیگران اقدام به هزینه سرسام آور نموده اند، حقی برای خود قائل می شوند و از اینکه در این رقابت عقب بمانند احساس دوگانه بی عرضگی مسئولان باشگاه خودشان و یا احساس ظلم و بی عدالتی دیگران را پیدا می کنند. در نتیجه راه حل را برای فرافکنی و انداختن بار مسئولیت به بعضی افراد و متولیان امر فوتبال نسبت داده و آن ها را به مهندسی نتایج و صاف کردن جاده قهرمانی برای یک تیم خاص متهم می کنند و در این راستا گاهی از ظرفیت های قومیت ها و لهجه ها استفاده می کنند تا افکار عمومی مخاطبان خود را قانع کنند که کس یا کسانی به دلیل ضدیت قومی و لهجه ای نمی خواهد تیم شأن قهرمان گردد! و در صورت ناکامی در این مرحله، به جریان سازی مرحله ای اقدام می کنند و پیشکسوتان را به حمایت و همراهی فرا می خوانند و اگر پیشکسوتی با عقیده آن ها همراهی نکند متهم به بی غیرتی و بی مسئولیتی نسبت به تیم می گردد به طوری که با استفاده از فن مارپیچ سکوت طیف عظیمی از آنها را همراه و هم رأی خود نموده و اظهار نظرهای آنان را بازتاب می دهند تا با استفاده از ضریب نفوذ احتاقتصادی آنها، مقام های مسئول تصمیم گیر را تحت فشار قرار داده تا آنچه را که حق خود فرض می کنند به دست آورند اگر در این مرحله هم پیروز نشوند به هدف خود برسند پروژه را وارد فاز سوم می کنند.

در فاز سوم تشکیل تجمع در مقابل وزارت خانه کلید می خورد که تهیه عکس و گزارش و بازتاب آن در سایت ها و نحوه برخورد مسئولان وزرات خانه را پوشش می دهند که اگر نتیجه مطلوب حاصل نشد وارد مرحله نهایی یعنی استفاده از ظرفیت های سکوهای استادیوم برای تحقق خواسته های شأن می گردد . این سیر را در ادبیات رسانه ای ژورنالیسم سیاه black Journalism گویند سیری که در آن گردآوری، تجزیه و تحلیل، تأیید و ارائه خبر مربوط به حوادث جاری، روندها، مسائل و مردم نه آنطور که هست بلکه آنطور که خبرنگار در راستای تأمین خواسته اش (تیم حکومتی و تیم مردمی) طی می گردد صورت می گیرد و در آن اطلاعاتی کاذب و سیاه به مخاطب تزریق می گردد و خروجی آن نیز شکل گیری پدیده ای است که می گردد به آن واقعیت سیاه یا موهوم نزد مخاطبانی اطلاق کرد. مخاطبانی که عموماً، از لحاظ رده سنی، در موقعیتی نیستند که بتوانند تجزیه و تحلیل نموده و سره را از ناسره تشخیص دهند. جالب تر اینکه وقتی از این راستا به خواسته خود می رسند آن را فراموش نموده و مطالبات جدیدی را طرح می کنند فارغ از اینکه همان خواسته قبلی شأن، چه نتایجی داشته است. اگر تیم نتیجه بگیرد آن را به حساب خود می نویسند ولی اگر آن مربی و بازیکن دردی از تیم را دوا نکند و نتیجه نگیرد بدون قبول هیچ مسئولیتی در این ناکامی پیش آمده، دوباره اقدام به طرح خواسته های جدید و سیکل تیم حکومتی و تیم مردمی می کنند بی آنکه به پیامدهای اقتصادی و فنی خواسته های احساسی خود توجه کنند. بدهی های اقتصادی هنگفتی که بر باشگاه ها متحمل شده است نتیجه این حرکت های احساسی است که بعضی از مدیران باشگاه ها را نیز در سیاه چال احساسی خود گرفتار نموده و در عمده موارد تن دادن به این خواسته سبب شده است طرح خواسته ها شدت و سرعت بیشتری بگیرد.

این موضوع با در نظر دریافت پیامدهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتی امنیتی، تدبیرگرایی مدیران باشگاهی و مسئولین وزارت خانه ای را می طلبد تا با در نظر دریافت جمیع جوانب توتم گرایی Totemism در فوتبال را مدیریت کنند. به نظر می رسد ضرورت دارد برای جلوگیری از ریشه دار شدن توتم گرایی که به معنی نشان خانواده من است و نوعی اعتقاد به خویشاوندی فردی یا طایفه ای است برای کسانی که با آن مرتبط اند، و جنبه مقدس داشته و ورود دیگران به حیطه آن ممنوع است نیازمند ورود جدی مراجع ذیربط هستیم تا کنترل امور را به دست گیرند قبل از آنکه زود دیر گردد.