چرا همواره عصبانی هستم؟ - پیامک خنده

خبرنگاران | خشم احساسی است که بسیاری از افراد آن را سرکوب می نمایند، چون نمی خواهند آن را ابراز نمایند یا شاید نمی دانند چگونه به صورت سالم آن را ابراز نمایند. همه ما در اوقات مختلف با درجات متفاوت احساس خشم می کنیم. خشم بخشی از تجربه انسانی ماست. احساس خشم می تواند در موقعیت های متفاوت و اغلب بنا به دلایل نهفته ای ایجاد گردد که ما هنوز آن ها را درک ننموده ایم. شاید در حال دفن کردن احساسات و تجربیات گذشته مان هستیم، به همین علت یک محرک کوچک می تواند منجر به طغیان خشم ما گردد.

به گزارش خبرنگاران ؛ تجربه رفتار های ناعادلانه، شنیدن نقدها تند یا صرفاً نرسیدن به خواسته ها نمونه های اندکی از محرک های بالقوه خشم هستند. تجربه خشم از رنجش خفیف گرفته تا ناامیدی و اوج آن یعنی خشم بسیار زیاد، اما سرکوب شده، متغیر است. بی حوصلگی را هم معمولاً نسخه خفیفی از خشم به شکل نارضایتی از اتفاقی که در جریان است، می دانند.

خشم و مغز

قشر مغز بخش فعال مغز ماست، جایی که سکونت گاهِ منطق و قضاوت است. قشر مغز را می توان به عنوان مرکز استراتژی و کنترلِ مغز معرفی کرد. مرکز لیمبیک مرکز احساسی مغز ماست و از نظر تاریخ تکاملی یک ساختار کهن به شمار میرود. درون سیستم لیمبیک ساختار کوچکی به نام آمیگدال وجود دارد، انباری برای خاطرات احساسی همین طور ناحیه ای از مغز که مسئول واکنش های جنگ یا گریز ملقب به غرایز طبیعی بقاء هم هست. وقتی احساس خشم می کنیم و آن را ابراز می کنیم در حال استفاده از مرکز لیمبیک مغزمان هستیم.

وقتی کسی خشم را تجربه می نماید، از بخش (قشر) تفکر مغزش استفاده نمی نماید، بلکه اساساً از مرکز لیمبیک آن استفاده می نماید. وقتی عصبانی می شویم، واکنش جنگ یا گریز در مغز ما فعال می گردد، در این زمان سیلی از هورمون ها آزاد می شوند که سبب هشدار فیزیکی و احساسی می شوند. سپس این خشم به صورت فریاد زدن، بی حوصلگی، ناامیدی و واژگان آزاردهنده بروز می نماید.

چرا حس عصبانیت به سراغ ما می آید

خشم احساسی است که می تواند بنا به دلایل مختلف ایجاد گردد. بعضی از این دلایل کشمکش های حل نشده نهفته و عمیقی هستند که به آن ها توجه نشده است. اما دلایل دیگر عبارتند از:

بی احترامی و رفتار های ناعادلانه دیگران

احساس تهدید یا تجاوز

آسیب دیدگی فیزیکی

احساس ناامیدی

احساس ناتوانی

سطوح بالای استرس یا اضطراب

شما باید مسائلی از گذشته تان را که می تواند سبب برانگیخته شدن خشم در شما گردد شناسایی کنید. آیا در گذشته از شما سوءاستفاده شده یا به شدت تنبیه شده اید؟ آیا در کنترل خلق و خو و احسسات تان مشکل دارید؟ آیا از حس آرامش درونی محروم هستید؟ سناریو هایی که شما را خشمگین می نمایند شناسایی کنید، مثلاً سناریوی عدم رضایت شغلی، عدم رضایت زناشویی، عدم رضایت از خودتان یا فرزندتان.

نشانه های خشم

فریاد زدن

فحاشی و تهدید کردن

واکنش فیزیکی از قبیل ضربه زدن به افراد، حیوانات یا اشیاء

انزواطلبی

خودزنی

دلایل

فرض کنید با یک موقعیت استرس زا روبرو هستید یا با یک قلدر سروکله می زنید و شرایط منفی دیگری را تجربه می کنید. در این صورت، تجربه خشم و ناامیدی طبیعیست به ویژه زمانی که با احساس استرس، انزوا و اضطراب توام باشد. شاید در کودکی یا نوجوانی با روش های ناسالم و بی ثمری برای بروز خشم تربیت شده اید. شاید والدین، مراقبان یا اعضاء مسن خانواده شما هیچ وقت احساسات شان را به یک روش سالم ابراز ننموده اند و طغیانِ ناشی از عدمِ ابراز درستِ خشم تا بزرگسالی شما کشیده شده باشد. اگر این حقیقت ماجراست، پس باید بپذیرید که روش های سالمِ مدیریت خشم را در کودکی یاد نگرفته اید. این پذیرش نخستین گام در درکِ چراییِ خشمگین شدن شما در بزرگسالی است.

اگر در گذشته رویداد های آسیب زایی را تجربه نموده باشید، تجربه خشمِ به جامانده از گذشته طبیعیست، زیرا این خاطرات تلخ می تواند اثر ماندگاری بر روان فرد بگذارد. یک درمانگر یا مشاور سلامت روانِ دارای مجوز می تواند به بهبود یافتن تروما های گذشته، موقعیت های استرس زای کنونی و کشمکش های نهفته دوران کودکی شما یاری کند.

خشم و برون ریزی

خشم احساسی است که همواره نباید به آن واکنش نشان داد. برای نمونه، می توان عصبانی شد، اما آن را به صورت ظاهری ابراز نکرد. برون ریزیِ خشونت معمولاً هم زمان با خشم اتفاق می افتد با این حال، هر کسی که عصبانی است پرخاشگری نمی نماید و هر رفتار پرخاشگرانه ای هم ناشی از خشم نیست.

آیا خشم می تواند احساس مثبتی باشد

جامعه ما خشم را یک احساس منفی تلقی می نماید. بنابراین، ما معمولاً نمی خواهیم به این موضع بپردازیم یا از پرداختن به آن احساس گناه می کنیم، اما اگر به درستی به خشم توجه کنیم آیا می تواند به یک خروجی سالم تبدیل گردد؟ خشم زمانی مضر است که به عنوان سیگنالی برای اصلاح یک مشکل نهفته به آن اعتنا نگردد. اگر به خشم خودتان بی اعتنایی کنید از احساسات، خودتان و فردی که سبب بروز این احساس در شما شده متنفر می شوید.

خشم در صورت نادیده گرفته شدن به صورت خشونت بروز خواهد نمود. خشمِ نادیده گرفته شده می تواند مسائل مهم تری به وجود آورد از قبیل افسردگی، اضطراب، خشونت و روابط نابسامان. تمام احساسات ما از جمله خشم در خدمت یک هدف مهم هستند.

خشم سالم

خشم سالم شما را وادار می نماید اولاً مشکل را حل کنید، چون قرار نیست اجازه دهید رفتارتان اصلاح نشده باقی بماند و ثانیاً قرار نیست خشم شما به پرخاشگری تبدیل گردد. این نوع خشم سالم است. توجه کردن به خشم و پرداختن به محرک های نهفته آن نخستین گام های مدیریت خشم و رفع کردن هرگونه احساسات و افکار منفیِ مرتبط با خشم است. وقتی از خشم برای حل مسائل و شناخت تعارضات استفاده کنیم می تواند به صورت بالقوه یک احساس مثبت باشد. پذیرش خشم به عنوان یک احساس طبیعی مهم است. به جای واکنش نشان دادن به خشم به روش های منفی، باید بیاموزیم آن را به روش های سالم ابراز کنیم تا مجبور نباشیم بار سنگین آن را به دوش بکشیم.

ابراز خشم به روش سالم به این معناست که ما برای نفس کشیدن، مدیریت احساسات و رسیدن به راه چاره های سالم حوصله به خرج می دهیم. رسیدن به راه چارهِ سالم می تواند شامل این موارد گردد: نوشتن افکار، معین حد و مرز قبل از خشمگین شدن، شناخت هرگونه کشمکشِ حل نشده یا افکار نهفته، برنامه ریزی، صحبت با دوستان یا خانواده درباره احساسات مان و یاری گرفتن از درمانگر.

اندیشیدن قبل از عمل کردن

به رغم این باور که ما احتیاج داریم خشم خودمان را ابراز کنیم تا خشم ما را از بین نبرد، باید محتاط باشیم خشم خودمان را بر سر دیگران خالی نکنیم چرا که این واکنش سازنده نیست. ابراز خشم در زمان خشم ما را خشمگین تر می نماید و می تواند به فرد مقابل آسیب رسانده و او را رنجیده خاطر کند و در نهایت هر دو طرف هم زمان خشمگین شوند که این به نفع هیچ کدام نیست. این شرایط نه تنها هیچ مسئله ای را حل نمی نماید، بلکه شکاف بین دو نفر را عمیق تر می نماید. بنابراین، راه چاره اینست که اول سعی کنید آرام بگیرید. سپس قبل از تصمیم گیری درباره نحوه گفتار و رفتار ناشی از خشم ِ، سیگنالی را که بدن از طریق خشم به شما ارسال نموده دریافت و درک کنید.

منبع: verywellmind