برترین دریاچه های دنیا برای اسکیت روی یخ کدامند؟ (قسمت اول) - پیامک خنده

اسکیت روی یخ، حرکت و سُر خوردن روی یخ با استفاده از کفش و اسکیت های مخصوص این ورزش است. کفش ها و اسکیت های این ورزش دارای تیغه یا تیغه هایی است که سُر خوردن روی یخ را ممکن می نماید. اسکیت روی یخ می تواند به منظور حمل و نقل، تفریح یا به عنوان ورزش صورت بگیرد و ممکن است روی یخ های طبیعی (مثل دریاچه های یخ زده) در فصل زمستان یا محوطه هایی با یخ های مصنوعی و ساختگی انجام گردد. این فعالیت در سالن های سرپوشیده یا فضای باز هم قابل انجام است.

اسکیت روی یخ با استفاده از کفش هایی انجام می گردد که کف آن ها یک تیغه نازک فولادی دارد که باعث اصطکاک خیلی کمی بین شخص و سطحی که روی آن واقع شده است، می گردد. شاید با تماشا این اسکیت ها فکر کنید برقرار کردن تعادل و حتی ایستادن با آن ها هم کار سختی باشد؛ اما این طور نیست. این اسکیت ها به خوبی وزن بدن را به زمین انتقال می دهند و ایستادن و حرکت کردن با کمی تمرین به راحتی انجام می گردد.

اسکیت روی یخ به رشته های تخصصی مختلفی تقسیم می گردد که هر کدام فضای مخصوص خود را دارند و همگی در مسابقات المپیک زمستانی، هر 4 سال یک بار برگزار می شوند. هاکی که ورزش سنتی کشورهای سردسیری مثل کانادا است، با وجود دو دروازه و یک توپ بین دو تیم می تواند هیجان زیادی به وجود بیاورد. علاوه بر هاکی و ورزش های تیمی، اسکیت سرعت و اسکیت نمایشی روی یخ هم از رشته های پرطرفدار است. جالب است که بدانید اسکیت روی یخ از لحاظ تکنیکی خیلی به اسکیت معمولی شباهت دارد. یعنی هر کسی که اسکیت چرخی را بتواند در حد معمولی تا حرفه ای انجام دهد، خیلی سریع می تواند در ورزش اسکیت روی یخ هم پیشرفت کند. البته اسکیت روی یخ به علت وجود سطح یخی، اصطکاک کمتری دارد و این کار را برای تازه کارها راحت تر می نماید.

زمان و فرایند شکل گیری دقیق اسکی روی یخ نامعلوم است، با این حال باستان شناسان عقیده دارند که اسکیت روی یخ گستره جغرافیایی زیادی داشته است. شواهد باستان شناسی از اسکیت های بدوی ساخته شده از استخوان جانوران در نقاط سردسیری چون روسیه، اسکاندیناوی، بریتانیا، هلند، آلمان و سوئیس را نشان می دهد که انسان ها در زمان های دور نیز از این روش سریع و ساده برای عبور از منطقه ها بزرگ و یخ زده استفاده می نموده اند. سطح این تیغه ها با ساییدن مداوم استخوان های حیوان شکار، لغزنده شده و با تسمه به پا بسته می شدند. اگر این ورزش در سالن مخصوص اسکی برگزار گردد، احتمال خطر آسیب دیدگی برای اسکیت بازان کم می گردد، اما پیست های فضای باز که در دریاچه ها صورت می گیرد، خطرات جدی با خود به همراه دارد.

2 خطر عمده برای اسکی روی یخ وجود دارد. اولین خطر که در هر پیستی ممکن است رخ دهد، سقوط روی یخ است که به کیفیت سطح یخ، طراحی اسکیت، سرعت اسکیت باز و بعلاوه مهارت و تجربه او بستگی دارد. هرچند آسیب دیدگی جدی در این حالت بعید است، اما غیرممکن نیست. خطر دوم بسیار جدی است و هنگام اسکی روی یخ طبیعی در فضای باز وجود دارد. این خطر، سقوط از میان یخ ها به داخل آب بسیار سرد زیر آن است. این اتفاق می تواند موجب آسیب شدید یا مرگ در اثر شوک، سرمازدگی یا غرق شدن گردد. بیرون آمدن از آب و بازگشت به روی یخ بسیار مشکل و تقریبا غیرممکن است زیرا لبه های یخی مدام می شنمایند و فرد به وسیله کفش های سنگین و لباس های ضخیم زمستانی که در اثر خیسی بسیار سنگین تر می شوند، به زیر کشیده می گردد که باید در حین انجام این ورزش در طبیعت به نکات ایمنی، به ویژه ضخامت یخ روی دریاچه توجه داشت. امروزه ورزش اسکی روی یخ از جمله ورزش های زیبا در جهان به شمار میرود.

طبق مطالعات اجرا شده یخ در دمای -7 درجه سانتی گراد از کم ترین مقدار اصطکاک برخوردار است؛ به همین علت تمامی پیست های سرپوشیده اسکی روی یخ، سیستم های خود را بر مبنای این درجه تنظیم می نمایند. در کفش های امروزی اسکی روی یخ برای ایجاد شتاب و کنترل حرکات اسکیت باز، سر تیغه جلویی را کمی به طرف پایین خم می نمایند. تیغه فولادی زیر کفش می تواند با کم ترین اصطکاک با سطح یخی به اطراف حرکت کند و با اندکی خم کردن تیغه و فرو بردن آن در یخ، اسکیت باز با بالا بردن اصطکاک، می تواند حرکات خود را کنترل کند. اسکیت باز می تواند با حرکت روی لبه منحنی تیغه یا با قرار دادن بدن خود در زاویه مناسب و خم نگه داشتن زانو، از نیروی جاذبه برای کنترل و سرعت بخشیدن به حرکات خود استفاده کند.

برای ایجاد شتاب روش دیگری وجود دارد که فشردن تیغه در بخش جلویی آن روی یخ است، به طوری که یخ بریده می گردد و اسکیت باز را به جلو هل می دهد. اسکیت باز ماهر می تواند به حالتی برسد که ظاهرا بدون هیچ تلاش خاصی در مسیرهای منحنی حرکت می نمایند. وقتی که هوای برفی زمستانی فرا می رسد و همه جا به ویژه درخت ها و کوهستان ها سفیدپوش می شوند، در چنین شرایطی اسکیت سواری حسی لذت بخشی دارد. حتی پاراگلایدر سوار شدن روی سطح وسیع یک دریاچه یخ زده یا چشم انداز سفید کوهستانی هم می تواند تجربه منحصر به فردی باشد.

سفری به دور از هیاهوی جمعیت و شهرهای شلوغ که بسیار دلنشین است. در طول زمستان از کانادا گرفته تا سوئیس، دریاچه های زیادی یخ می زنند و تبدیل به یکی از خاص ترین زمین های طبیعی اسکیت می شوند. بعلاوه در طبیعت زیبایی و بکر آلاسکا و حتی دریاچه های داخل شهری مثل استکهلم هم در طول زمستان پذیرایی مشتاقان ورزش های زمستانی به ویژه اسکیت سواری است. در ادامه می توانید به برترین و زیبا ترین دریاچه های جهان که در زمستان به پیست اسکی طبیعی تبدیل می شوند، آشنا شوید.

سوئیس، دریاچه لا دِ ژوکس، منطقه جورا

منطقه کوهستانی جورا (Jura Mountains) در کشور سوئیس دریاچه ای به نام لا دِ ژوکس (Lac de Joux ) دارد. مساحت این دریاچه 305 کیلومترمربع است و در دل تپه های معدن سنگ آهک در امتداد مرز فرانسه و سوئیس واقع شده است. این دریاچه در شیب تند و در ارتفاع تقریبا 5300 متری از سطح دریا قراردارد. یک دریاچه کوهستانی بزرگ که در ماه های سرد سال به بزرگ ترین پیست اسکیت روی یخ طبیعی اروپا تبدیل می گردد. درختان جنگلی آلپ که اطراف این دریاچه را احاطه نموده اند، چشم انداز ­ی خیره نماینده ای را به وجود آورده اند. وسعت این دریاچه آنقدر زیاد است که حتی در زمان اوج بازدید که تعداد زیادی بازدیدنماینده، یعنی ماه های فوریه و مارس به منطقه می آیند، به ترافیک نخورند و با حداکثر سرعت ممکن بتوانند اسکیت سواری نمایند. لذت هیجان سرعت در این پیست بی نظیر است.