چند داستان هنری را در نان زنان افسونگر بخوانید - پیامک خنده

به گزارش خبرنگار ، مجموعه داستان نان زنان افسونگر اثر اُ.هنری نویسنده آمریکایی با ترجمه علی فامیان در انتشارات کتاب نیستان منتشر شد. نان زنان افسونگر، ماجرای عشقی یک کارگزار بورس، گشت و گذار در عالم حافظه پریشی، اتاق مبله، داستان اسکناس ده دلاری آلوده، تراژدی در هارام، نیویورکی شدن، گزارش شهری دو مرد در روز شکرگزاری، وجدان کاری، تحول مارتین برنی، مثلث اجتماعی، در سبز، آخرین برگ، کارت بهاری، دنیا وطنی در کافه و از روی جایگاه راننده تاکسی عناوین داستان های این کتاب هستند.

سید مهدی شجاعی، نویسنده چند مقدمه ای برای کتاب نان زنان افسونگر نوشته است. مترجم کتاب از این که بیشتر داستان های هنری به زمان زندگی اش یعنی اوایل قرن نیستم باز می شود می گوید و می افزاید: بیش تر قصه های ا. هنری در شهر نیویورک رخ می دهد و اغلب روایت گر زندگی آدم های معمولی نظیر فروشنده ها، پلیس ها و خدمت کاران است. در نثر او طنز و شوخ طبعی موج می زند. مترجم نویسنده را فرزند زمانه خویش لقب داده است او را نویسنده ای می داند که عصرش را در نهایت دقت به خواننده نشان می دهد.

در شروع داستان نان زنان افسونگر می خوانیم:

خانم مارتا میچام صاحب نانوایی سر چهارراه بود از آن مغازه هایی که وقتی واردش می شوید و در را باز می کنید صدای جرینگ جرینگ زنگ به گوش می رسد.

مارتا چهل ساله بود. دو هزار دلار در بانک داشت، به همراه دو دندان مصنوعی و قلبی آکنده از حس هم دردی و دل سوزی. بسیاری از آدم هایی که ازدواج نموده اند از این بابت یعنی داشتن حس دل سوزی و هم دردی به گرد پای مارتا هم نمی رسند. یکی از مشتریان نانوایی خانم مارتا، مردی بود که هفته ای دو سه بار به مغازه می آمد و مارتا او را با دقت می پایید. مردی میان سال که عینک می زد و ریش قهوه ای را با دقت مرتب می کرد. مرد، انگلیسی را با لهجه غلیظ آلمانی صحبت می کرد. لباس هایش کهنه مندرس بود. با آن همه آثار رفو کاری و چروک شدگی در لباسش، مرتب به نظر می آمد و رفتارش بسیار معقول و مودبانه بود.

در بخش دیگری از کتاب می خوانیم:

ماکسول سراسیمه وارد اتاق مجاور شد و مقابل میز تندنویس ایستاد. لسلی لبخندزنان به او نگاه کرد. گونه هایش سرخ شد، در نگاهش مهربانی و صداقت موج می زد. ماکسول آرنجش را روی میز گذاشت. هنوز کاغذ های لرزان را در دست داشت و خودنویس روی گوشش بود با عجله گفت: دوشیزه لسلی، فرصت زیادی ندارم. در همین فرصت کوتاه می خواهم چیزی بگویم. همسر من می شوید؟ من تا به امروز وقت نداشتم مثل بقیه آدم ها عشق خودم را به شما نشان بدهم، اما واقعاً دوست تان دارم. لطفاً عجله کنید یک عده دارند پول روی هم می گذارند تا سهام بخرند

زن جوان بی اختیار داد زد: درباره چی صحبت می کنی؟ بعد، از روی جایگاه بلند شد و با چشمانی از حدقه درآمده به او خیره شد. ماکسول با بی قراری گفت: متوجه نشدید؟ از شما می خواهم با من ازدواج کنید. من عاشق شما هستم دوشیزه لسلی. می خواستم قبلاً این موضوع را به شما بگویم، اما حالا که کار کمی سبک شده از فرصت استفاده نموده ام. خب دوشیزه لسلی چه می گویید؟ تندنویس مات و مبهوت مانده بود. اول انگار بر خود مسلط شده بود، ولی بعد یک باره اشک از چشمانش جاری شد.