چرا باید انیمیشن زندگی نو امپراتور را دیدن کنید؟ - پیامک خنده

قصه پیرامون امپراتور جوانی به نام کوزکو (دیوید اسپید) اتفاق می افتد که به شدت مغرور است و اهمیتی به دیگران نمی دهد. او که می خواهد یک روستا را تخریب کند تا برای خود یک کاخ تابستانی بزرگ بسازد، با مخالفت رهبر روستا، پاچا (جان گودمن) روبه رو می گردد. پس از اینکه وزیر سابق کوزکو، یزما (ارتا کیت) و دستیار کم عقلش کرونک (پاتریک واربرتون) تصادفا کوزکو را به لاما تبدیل می نمایند، او ضمن عبور از یک بحران جدی، انسانیت و مهربانی را به تدریج می آموزد.

برای شروع، برگ برنده انیمیشن این است که شما را به بخشی از دنیا می برد که دیگر آثار دیزنی کمتر به آن پرداخته اند. قصه در آمریکای جنوبی و در دوران حکم رانی امپراتوری اینکا رخ می دهد (جمهوری پرو فعلی) و زندگی اشرافی در آن روزها را به نمایش می گذارد؛ اگرچه این زندگی به شکل کارتونی و حتی سینمایی عرضه شده است تا برای مخاطب نوجوان مناسب باشد اما به درستی نشان می دهد که سبک زندگی و عقاید امپراتور جوان قصه ناشی از جامعه اشرافی اطرافش است.

در مقایسه با سال های اولیه قرن بیست و یکم، زندگی تازه امپراتور حالا در فرهنگ عامه جایگاه ویژه تری دارد و اغلب از سوی هواداران در کنار انیمیشن هایی قرار داده می گردد که دوره رنسانس دیزنی را یک دهه قبل تر شروع کردند.

انیمیشنی که بخشی از رنسانس دیزنی نیست

زندگی تازه امپراتور در گیشه مغلوب شد و با بودجه 100 میلیون دلاری به فروش 169 میلیون دلاری رسید تا حتی هزینه اولیه توسعه و تبلیغات را جبران نکند. سال 2000 قرار بود شروعگر عصر تازهی برای بخش انیمیشن سازی دیزنی باشد و آن ها قصد داشتند تا بر روی انیمیشن های سه بعدی سرمایه گذاری بیشتری نمایند اما در عین حال، کاملا مطمئن نبودند که دوران انیمیشن های سنتی به خاتمه رسیده است. مدتی کوتاه پس از اکران زندگی تازه امپراتور، دیزنی آثاری همچون دایناسور (2000)، آتلانتیس: امپراتوری گم شده (2001)، سیاره گنج (2002)، لیلو و استیچ (2002) و خرس برادر (2003) را روی پرده فرستاد. این فیلم ها حالا نوستالژیک به نظر می رسند اما در دوره اکران، با انیمیشن های دوره رنسانس دیزنی فاصله معناداری داشتند.

رنسانس دیزنی که ساخته های آن ها میان سال های 1989 الی 1999 را شامل می گردد، دورانی بود که تقریبا همه انیمیشن های این شرکت به پیروزیت های تجاری بزرگ تبدیل شدند و بالاترین امتیازات ممکن را از سوی منتقدان و مخاطبان دریافت کردند، همچون پری دریایی کوچولو (1989)، دیو و دلبر (1991)، شیرشاه (1994)، پوکاهانتس (1995)، هرکول (1997) و تارزان (1999). بیشتر این انیمیشن ها به ویژه گوژپشت نتردام (1996)، دارای اِلمان ها و درون مایه های بزرگسالانه بودند و می توانستند هر نوع سلیقه ای را جذب نمایند. زندگی تازه امپراتور اما در حقیقت چنین نبود، خود را جدی نمی گرفت و قصه نامتعارفی داشت (امپراتوری که به شتر تبدیل می گردد). تفاوت های این انیمیشن با آثار پیشین واضح بود اما با گذر زمان، ویژگی های منفی آن به مثبت تبدیل شد و اینجا است که اهمیت زمان و شبکه های اجتماعی نمایان می گردد.

انیمیشن زندگی تازه امپراتور هنوز هم بامزه است

زندگی تازه امپراتور انیمیشن مضحک ولی بامزه ای است و پافشاری سازندگان بر خلق کمدی اگرچه کارآمد بود اما از جهاتی به آن ضربه زد. تماشای فیلم برای مخاطبان و انیمیشن دوستان آن دوران تجربه سینمایی عجیبی به حساب می آمد، به ویژه کسانی که با فیلم های دوره رنسانس دیزنی ارتباط برقرار نموده بودند و انتظار اثر مشابهی را داشتند. با وجود این، کمدی در گذر زمان به فیلم یاری شایانی کرد و حالا در شبکه های اجتماعی به وفور با نماهایی از انیمیشن زندگی تازه امپراتور روبه رو می شوید. لحظات طنز و اسلپ استیک فیلم را می توانید در بیشتر پلتفرم ها پیدا کنید و برخی از نماهای اثر با تشکر از شخصیت کرونک، به میم اینترنتی تبدیل شده اند.

کرونک آرامه خنده دار فیلم است و پاتریک واربرتون همه انرژی خود را به این شخصیتِ کم هوش تزریق نموده است. کرونک یک موجود دوست داشتنی است که هیچ چیزی را به درستی متوجه نمی گردد و به همین علت، گاهی یک چیز را ناگهان کشف می نماید، واکنش های عجیب وغریبی دارد که بسیار خنده دار از آب در آمده اند و در شبکه های اجتماعی استفاده می شوند. افزون بر این، کوزکو که معصومیت و ساده لوحی دوران جوانی در وی به چشم می خورد، پدیدآورنده تعدادی از لحظات کمدی ماندگار فیلم است، خصوصا پس از تبدیل شدن به همان لامای محبوبی که می شناسیم و دوست داریم.

کمدین کارکشته، دیوید اسپید هم پیروز عمل نموده است و توانسته تا احساس را در شخصیت کوزکو زنده کند که باید بدانید به هیچ وجه آسان نبود زیرا کوزکو از آن شخصیت هایی است که در طول قصه کارهای نامطلوب و آزاردهنده ای انجام می دهد (یا می خواهد انجام دهد، همچون تخریب روستا) و حتی پتانسیل تبدیل شدن به یک شخصیت شرور را دارد اما صداپیشگی اسپید یاری نموده است تا مخاطب متوجه گردد که برخی از تصمیم ها و رفتارهای این شخصیت به علت کم تجربگی و نادانی است. فارغ از صداپیشگی خوب انیمیشن، زندگی تازه امپراتور از جنبه بصری نیز رنگارنگ و پرانرژی است و توجه شما را جلب می نماید. مضامین آشنای دیزنی همچون اهمیت دوستی نیز در فیلم حضور پررنگی دارد.

پیغام های ماندگار و تاثیرگذار

در فیلم های دیزنی بارها دیده ایم که قهرمان قصه از پایین به بالا و از فقر به ثروت و پیروزیت می رسد، قهرمانِ علاءالدین (1992) را به یاد بیاورید که با نام لقب موش خیابانی شناخته می گردد اما رفته رفته موانع را کنار می زند، پله های ترقی را طی می نماید و به رویاهای دست نیافتنی خود می رسد. علاءالدین، این اهدافِ احساسی و حتی مادی را به واسطه کوشش و صداقت به دست می آورد، حالا به کوزکو در انیمیشن زندگی تازه امپراتور نگاه کنید که غرور و گستاخی باعث می گردد تا سقوط مطلق را تجربه کند. او از عرش به فرش می رسد.

ما حتی می توانیم به شخصیت پاچا به عنوان قهرمان قصه نگاه کنیم زیرا برای مخاطب قابل درک تر و دوست داشتنی تر است. پاچا بازتاب دهنده مهربانی قلبی است که بیشتر مخاطبان به سوی آن گرایش دارند اما این شخصیت به تنهایی به اهداف و پیغام های فیلم یاریی نمی نماید، مگر اینکه کوزکو را در کنار او قرار دهیم. البته از قلم نیاندازید، غرور کوزکو و رفتارهای دیکتاتورگونه اش را باید نتیجه زندگی در جامعه ای اشرافی بدانیم که او از بدو تولد تحت تاثیر آن قرار گرفته است. با ورود یزما اما اهداف سطحی و مضحک کوزکو به حاشیه می رود و او به یک حیوان تبدیل می گردد تا ضمن تحول ظاهری، از نظر اخلاقی و تفکر نیز از گذشته اش فاصله بگیرد.

همان طور که بالاتر هم اشاره شد، سازندگان کوشش نموده اند تا درباره دوستی و رفاقت پیغام های تاثیرگذاری ارائه دهند. تمرکز اصلی فیلم پیرامون دوستی پاچا و کوزکو است که از طبقه های اجتماعی کاملا متفاوتی آمده اند و سنخیتی با یکدیگر ندارند. به همین منوال، می بینید که میان یزما و کرونک نیز شباهتی به چشم نمی خورد و رابطه نزدیک آن ها با هدف ایجاد طنز در قصه قرار داده شده است. در هر صورت، در نهایت این دوستی است که در کانون توجه قرار می گیرد و دوستی پاچا و کوزکو به قصه معنا می بخشد. سازندگان از کمدی اسلپ استیک به شکلی افراطی استفاده نموده اند تا مخاطبان نوجوان را جذب نمایند اما هسته اصلی فیلم را پیغام های مثبت اخلاقی تشکیل شده است: اهمیت دوستی، درک دیگران و احترام به عقاید آن ها.

امپراتوری که لباسی بر تن ندارد

اما درون مایه فیلم این روزها حتی مهم تر جلوه می نماید؛ در عصری که افرادی خاص، همه چیز را در کنترل خود دارند، هرج و مرج مالی نزدیک است و اقشار مختلف جامعه تحت فشار قرار گرفته اند.

زندگی تازه امپراتور اقتباسی آزاد از داستان کلاسیک لباس تازه پادشاه نوشته هانس کریستین اندرسن است. این قصه مشهور درباره یک پادشاه خودپرست و متکبر است که بیشتر سرمایه خود را صرف خرید لباس های گران قیمت می نماید. هنگامی که دو جامه دوزِ شیاد، پادشاه را قانع می نمایند تا برای یک لباس جادویی منحصربه فرد که نامرئی است، هزینه کند. پادشاهِ احمق می پذیرد و لباس را خریداری و بر تن می نماید که باعث می گردد بدون لباس در شهر قدم بزند و از آنجایی که مردم می ترسند به این نکته اشاره نمایند، هیچ کس حرفی نمی زند. در نهایت، یک کودک به برهنگی پادشاه اشاره می نماید زیرا صادق است و همچون دیگران از بیان حقیقت ترسی ندارد.

در دورانی که سیاستمداران و اداره نمایندگانِ دنیا شرم را کنار گذاشته اند، تهورآمیز رفتار می نمایند، احمقانه ترین تصمیم های ممکن را برای مردم خود می گیرند (همچون کوزکو در ابتدای فیلم) و کوچک ترین اهمیتی به نابرابری و فساد نمی دهند، دیگر نمی توان تنها به بدن برهنه آن ها نگاه کرد و ساکت بود. از آنجایی که در دنیای واقعی، نمی توانیم این هیولاهای بی شاخ ودم را به لاما تبدیل کنیم، شاید تنها راه این باشد که در مقابل این تهی مغزان ایستادگی کنیم و به آن ها یادآور شویم که تا ابد بر صندلی قدرت تکیه نخواهند زد.

منبع: MovieWeb